Silent retreat: zitten, lopen en stilte

Zitten, lopen en stilte

Mijn eerste blog vanuit Californie. Ondertussen al weer 2 weken geleden aangekomen. Maar het voelt alsof ik er al twee maanden ben.

Woensdag uit het vliegtuig gestapt en donderdag al gelijk de mat op voor een weekend aikidoseminar. Intensief maar door al dat bewegen weinig last gehad van mijn jetlag. De maandag daarop voor het eerst naar het Strozzi Institute. Om te starten met een 6-daagse meditatieweek. Was voor mij de eerste keer. Mediteer wel regelmatig maar dat komt meestal niet boven het half uur uit. En dan nu opeens 6 dagen achter elkaar daar urenlang mee aan de slag. En dan ook nog eens in stilte. Het viel niet altijd mee maar interessant was het wel. De komende blogs lees je meer over mijn bevindingen en uitdagingen die ik tegenkwam.

Wat is het doel dan eigenlijk?

We kregen een leuke inleiding: het lichaam is gemaakt om te bewegen en “meditation is not going anywhere and has no material worth in the world”. Na twee zitsessies en pijn in mijn rug komt dan de vraag naar boven drijven wat ik er eigenlijk deed…. Maar de rest van de uitleg gaf perspectieven om het verder te onderzoeken. De bedoeling was om afstand nemen van de dingen die ons normaal gesproken bezig houden. Het is een beetje als vasten maar dan van alle dagelijkse beslommeringen. Het geeft je de mogelijkheid om even alles leeg te maken.

En dat deden we in 45 minuten sessies waarbij zit en loopmeditatie zich afwisselden, er soms vraag en antwoord sessies waren en we ’s middags altijd een blok hadden waarin we fysieke oefeningen deden. Gericht op centreren, bewustzijn en verbinding met anderen.

Wat waren mijn bevindingen?

Redelijk afzien
Dat was het. Ik was moe toen ik begon met de week. De eerste dagen was mijn hoofd erg druk en schrok ik geregeld wakker doordat ik bijna van mijn kussen viel. Mijn aandacht bij mijn adem houden, bleek een redelijk onuitvoerbare opdracht…
Halverwege de 45 minuten, soms al na een paar minuten, kreeg ik een sterk geconcentreerde pijn in mijn linker schouderblad. En het wachten op de meditatiebel was het enige waar ik mee bezig was. Ik wilde weg, bewegen.

Loslaten
Tijdens de staande inleiding ’s ochtends en tijdens de bewegingssessies moesten we elke keer weer de kaken en de ogen ontspannen. Als je er zo intensief mee bezig bent merk je hoeveel spanning je daar opbouwt. Laat je kaak maar eens helemaal zakken. Dat is eigenlijk de positie waarin hij zou moeten zijn, maar waarschijnlijk merk je dat het heel raar voelt als je dat doet. Maar door op die ontspanning te letten merkte ik dat ik mijn aandacht meer kon focussen. Alle gedachten kwamen makkelijker tot rust. Je gaat ook steeds beter voelen waar je spanning opbouwt en werken aan het loslaten daarvan. De vraag die ik mezelf stelde is waar ik nog meer kon blenden met de zwaartekracht. Zodra ik daar mee bezig ging, voelde ik meer contact met het kussen, kon ik makkelijk een ontspannen houding aannemen.

Vaste patronen
Door te zitten en stil te zijn komen langzaam vaste patronen omhoog. Welke ik bij mezelf herkende? De gedachten die mij omhoog kwamen waren 95% op de toekomst gericht; plannen, bedenken hoe ik iets moest doen of uitwerken, onderwerpen bedenken voor mijn blogs, etc. Daarnaast was ik al met het einde bezig voordat het er was. Halverwege de meditatie wilde ik al dat het einde er was. En ook in het dagelijkse leven merk ik dat ik al snel bezig ben met de afronding of de overgang naar iets nieuws.

Adem
Het belangrijkste onderdeel van de meditatie is de adem. Het was, in deze vorm van meditatie, de bedoeling je aandacht bij je adem te houden. Merkte je dat je aandacht afgeleid werd dan ging je weer terug naar de adem. Ik heb gemerkt dat je tijdens het mediteren veel kan beïnvloeden door met je adem te werken. Ik het begin ademde ik normaal. Dat was maar een lichte prikkel, en ook door mijn gebrek aan focus, was ik heel snel met mijn aandacht ergens anders. Door de adem dieper te maken, me te richten op de uitademing en iets druk op te bouwen werd het makkelijker om mijn aandacht te richten.
Ook had het invloed op de pijn die ik vervaarde in mijn rug. Door mijn adem naar die plekken te brengen kon ik de intensiteit van de pijn verzachten en makkelijker loslaten.

Stilte
Vanaf de eerste avond was het de bedoeling stil te zijn. Er werd alleen gepraat tijdens speciale sessies. Daarbuiten kon je communiceren via papier of werd het een beetje hints-achtig. Ik was dus een week lang met mensen samen van wie ik vaak niet eens de naam wist. Best raar. Ook het in stilte eten met meerdere mensen aan tafel is wel even wennen. Maar het had ook wel iets moois. Het eten werd automatisch mindful, je maakt op een andere manier contact. Het is bijzonder om te ervaren dat je ook zonder praten een band  met mensen opbouwt en meer gaat letten op energie.

Wat ik praktisch meeneem

In ieder geval dat het belangrijk is om structureel te oefenen. Niet alleen tijdens meditatie maar juist ook daarbuiten. De aandachtspunten die op de koelkast kunnen:

• kaak loslaten
• ogen ontspannen
• blenden met de zwaartekracht
• mijn hoofd rechthouden*.

* Over dat laatste lees je in het volgende blog meer.