Op dit moment zit ik tussen verschillende trainingen in. Eind augustus heb ik het eerste deel van The art of somatic coaching afgerond. In oktober volgt het tweede deel. Dat betekent niet dat ik nu niets te doen heb. Een belangrijk deel (misschien wel het belangrijkste deel!) bestaat uit dagelijks oefeningen. Vandaar dat we veel huiswerk hebben meegekregen. Minimaal 5 keer per week moeten we persoonlijke dagelijkse oefeningen uitvoeren. Dat zorgt voor reflectie….
In ‘Wat is somatics’ beschreef ik dat we alleen veranderen als we op een andere manier reageren op situaties, gedachten en druk. Oefenen essentieel. Wat levert het op en wat zijn de uitdagingen
Mijn dagelijks schema:
- Minimaal 20 minuten zit meditatie
- Centreren in lengte, breedte en diepte
- 2-step
- jo-kata
- zwaardoefeningen
Under duress, we don’t rise to our expectations: we fall to our level of training.
Wat leveren deze dagelijkse oefeningen me op?
1. Meditatie zorgt ervoor bewust bij mezelf te zijn. Mijn lichaam te voelen en te onderzoeken hoe mijn hoofd, hart en hara in alignment zijn. 2. In ‘Je lichaam heeft 3 dimensies’ lees je wat centreren in die lengte, breedte en diepte inhoud. Het geeft me grond en verbinding met mezelf en met de ruimte en mensen om me heen. 3. De 2-step is een beweging uit aikido waarbij je instapt en daarna om je lengteas draait (irimi-tenkan voor de aikidoka’s onder ons) waarbij je in tegengesteld richting kijkt. Deze beweging symboliseert verandering. Het reflecteert op wat verandering doet en hoe je daarin balans kunt vinden. Het helpt me om in balans te blijven onder wisselende omstandigheden. 4. De jo-kata is een vorm om mijn commitment vorm te geven en te oefenen. In de ’31-jo kata’ lees je daar meer over. 5. Voor mijn aikido ontwikkeling wil ik elke dag zwaardoefeningen doen.
Wat zijn de uitdagingen?
Misschien om te beginnen: Wat is het fijn om de dag met deze oefeningen te starten! Maar het valt niet altijd mee.
- Lukt het om de wekker om 6 uur, of misschien zelfs vroeger te zetten als ik afspraken in de ochtend heb? Lastig… Excuses en gedachten als ‘het was zo laat gisteravond en ik heb mijn slaap nodig’, ‘ik doe het wel als ik weer thuis ben’ (om het dan vervolgens te druk te hebben met van alles voordat het weer bedtijd is) borrelen omhoog en zorgen ervoor dat ik geregeld mijn oefeningen niet doe.
- Verlies van focus op waarvoor ik het doe. Het is makkelijk om routinematig oefeningen te doen en mezelf weer op de schouder te kloppen dat ik ze heb gedaan. Moeilijker is het om focus te blijven houden op waarom ik ze doe. Mezelf de vraag te blijven stellen ‘for the sake of what’. Dat vraagt meer energie en commitment. En de reflectie kan geregeld pijnlijk zijn. Makkelijker om dat uit de weg te gaan…
- Verandering van omgeving en ritme maakt het lastig me aan mijn schema te houden. Een paar dagen kamperen, een seminar weekend met anderen zorgt ervoor dat ik mijn oefeningen niet doe. Ook dan weer allerlei goeie excuses te bedenken.
Mijn reflecties
Hoe uitdagend is het om een commitment te hebben en daar echt voor te kiezen!
Als zoiets simpels als elke dag bepaalde oefeningen doen al lastig is, hoe vertaalt zich dat dan naar de grotere meer omvattende commitments?
Het is interessant te observeren hoe de hersenen werken. Hoe ze kromme dingen recht kunnen praten… Het vraagt continue alertheid om te beoordelen of je eerlijk bent of dat, zoals ze dat in het Engels zeggen, ’the mind is playing tricks with you’. In eerste instantie komen er veroordelende gedachten omhoog als ik mijn oefeningen niet gedaan heb. Ik vind mezelf een watje, ben geen doorzetter, ben gemakzuchtig, wil niet hard werken. Binnen een seconde hoor ik mezelf excuses maken waarom er een ‘goede’ reden is dat ik ze niet gedaan heb.
Meestal flauwe excuses die ervoor zorgen dat ik geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mijn ’tekort’ schieten (ook de keuze van dit woord is op zich al weer een beoordeling van mijn handelen…).
Hoe moeilijk is te blijven bij het gevoel dat ik ze niet gedaan heb zonder te beoordelen. Hoe moeilijk is het te blijven bij het gevoel dat ik ze wel gedaan heb zonder dat te beoordelen…