Beheers jij de kunst van het ontvangen?

Wat is de kunst van het ontvangen en wat houdt dat in tijdens het werk en thuis?

Die vraag borrelde op tijdens het voorbereiden van een aikidotraining. Ik wilde de rol van uke – de degene die ontvangt – behandelen die avond. Naast dat uke met een aanval meestal de aanleiding geeft voor de interactie, is hij of zij ook degene die de techniek ontvangt.

Wat gebeurt er allemaal in mijn lijf tijdens de kunst van het ontvangen? En hoe kan ik die somatische informatie gebruiken in mijn dagelijkse relatie op werk en thuis?

Er valt veel te schrijven over ontvangen in de rol van uke. Ik wil me hier beperken tot de inzichten die me veel hebben opgeleverd voor mijn samenwerking met anderen. Op het werk, maar ook thuis. Ik ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn ten aanzien van ontvangen. Wat is voor jouw belangrijk voor ontvangen in gesprekken of samenwerking op het werk en thuis?

3 inzichten in de kunst van het ontvangen en hoe ze mij helpen in de praktijk.

1. Een zuivere, vastberaden aanval is de beste manier voor ontvangen
Het voelt waarschijnlijk contra-intuïtief om te denken aan de aanval als ik heb over de kunst van het ontvangen. Maar ik ontdekte dat ontvangen begint met een goede, oprechte aanval. Als ik niet aanval, is er niets om mee te werken. Houd ik in tijdens de aanval dan wordt het rommelig. Om vastberaden aan te vallen als uke  moet ik mijn zaakjes op orde hebben – ik moet mijn lichaam en geest organiseren.

Voor mij staat de aanval symbool voor het inbrengen van gefocuste energie in een gesprek, het uiten van mijn zorg of mening. Het oefenen van een vastberaden aanval tijdens aikido heeft me het belang geleerd van mezelf uitspreken en duidelijk en helder communiceren. Dit zorgt dat er iets is om ‘mee te werken’.

Dat is niet altijd makkelijk voor me, vooral als het gaat om het delen van persoonlijke en emotionele thema’s. Maar door dat wel te doen, ervaar ik dat het voor meer verbinding zorgt. En me de mogelijkheid geeft om samen op zoek te gaan in een gesprek.

2. Flexibiliteit opent de dialoog
Een van de moeilijkste, maar meest essentiële, vaardigheden in de kunst van het ontvangen is om na een vastberaden aanval onmiddellijk los te laten. En me gelijk te openen om te verbinden en voelen.

Degene die de techniek uitvoert op mijn aanval, maakt gebruik van mijn energie en buigt die om. Belangrijk is om me daar niet zozeer op voor te bereiden – want dat zorgt ervoor dat ik aanspan en minder responsief ben – als wel flexibel te zijn en te luisteren naar wat er gebeurt. Daarvoor moet georganiseerd en in balans blijven.

Door die kwaliteit fysiek te ervaren als uke, kan ik dat inzetten in gesprekken en daarin meer open en flexibel zijn. Het laat me inzien hoe vanzelfsprekend ik mezelf vaak schrap zet en klaar maak om mezelf te verdedigen.

Het steeds opnieuw trainen van de overgang van de aanval naar luisteren en voelen, maakt het makkelijker om open en ontspannen te blijven in een gesprek en echt te luisteren. Of zoals Stephen Covey het noemt: probeer eerst te begrijpen, voordat je begrepen wilt worden. Het opent de mogelijkheid voor een dialoog in plaats van een discussie.

3. In verbinding blijven zorgt voor flow
Toen ik startte met Aikido dacht ik dat mijn aanval het belangrijkste onderdeel van mijn rol als uke was. Na de aanval voelde ik me meer het ‘slachtoffer’, die de techniek moest ondergaan. Later begreep ik, dat ik als uke noch het slachtoffer was noch mezelf daar naar moest gedragen. Dat inzicht gaf me een nieuwe manier van bewegen als uke.

Na mijn aanval is het mijn taak om te verbinden en georganiseerd te blijven. En te blijven aanvallen. Dit zorgt voor de energie van de interactie, geeft ons een nieuwe richting en informatie over mijn positie in de interactie. En, door georganiseerd en in verbinding te blijven is het mogelijk om te voelen waar ik de mogelijkheid heb de techniek over te nemen.

Ik heb geleerd dat door aanwezig en in verbinding te blijven in een gesprek, ik me minder kwetsbaar voel. Het geeft me meer vertrouwen in de dynamiek van het gesprek. Het is niet altijd makkelijk, want het vraagt dat ik dicht bij de ander moet blijven, ook als we het oneens zijn. Het echter steeds opnieuw oefenen van die kwaliteiten van uke in een gesprek, vergroot mijn zelfvertrouwen en ik ben minder bang om niet gehoord te worden.

Mijn lijf geeft me de informatie. Door te voelen wat ik doe als uke, kan ik makkelijker herkennen waar in een gesprek ik niet in verbinding blijf en duidelijk ben. Het laat me voelen waar ik meer kan verbinden, ontspannen of vastberaden moet zijn. Daardoor ervaar ik meer flow, plezier en gelijkwaardigheid in gesprekken met mensen op verschillende posities en lagen in organisaties.

We zijn wat we oefenen

We zijn wat we oefenen. Het trainen van mijn rol als uke geeft me nieuwe manieren om te verkennen wat mijn lichaam doet tijdens de kunst van het ontvangen. Welke vaardigheden heeft het daar voor nodig? Hoe organiseert het zichzelf? Wat heeft het nodig om duidelijk te zijn en te verbinden?

Hoe waardevol is het om deze kwaliteiten in mijn lichaam te voelen en ze te kunnen gebruiken in mijn interacties en gesprekken met anderen. Het is niet nodig om aikido te beoefenen om te ervaren hoe je de informatie van je lichaam kunt gebruiken. Het ontwikkelen van zelf- en lichaamsbewustzijn kan op veel verschillende manieren. Go, explore and discover.