Als eenpitter of als je het zelf voor het zeggen hebt is het makkelijk. Je kan je eigen denklijnen volgen, je eigen waarden in de praktijk brengen en de lat op de hoogte leggen die jou het beste past.
Aangenaam, maar je mist daardoor ook uitdaging om meer over jezelf te leren. Geconfronteerd worden en samenwerken met mensen die andere maatstaven en waarden hebben of door hun komst dingen de vertrouwde interacties veranderen, zorgen vaak voor weerstand en energieverlies in jezelf. Deze mensen dagen je status quo uit en roepen geautomatiseerde reacties bij je op.
In coachings komen deze situaties geregeld naar voren: de politicus die zich altijd uit de tent liet lokken door iemand van een andere partij, omgaan met de klant die dominant en agressief was in gesprekken, dealen met de nieuwe manager die de boel op zijn kop gooit. En zelf ervaar ik een persoonlijk uitdagende situatie in de interactie met iemand in de dojo waar ik les geef. De vraag die ik mezelf dan stel is:
Hoe kunnen juist zíj zorgen voor meer openheid en energie in mezelf?
De interactie in deze situaties zorgt voor een subjectieve bedreiging in jezelf. Dat betekent dat de situatie objectief vaak niet bedreigend is maar dat je hem zo ervaart. Deze bedreiging roept onbewust oude opgebouwde patronen op. Die zorgen ervoor dat je in interactie met deze persoon vaak niet handelt vanuit wie je graag zou zijn.
Een manager verwoordde dat tijdens een coaching mooi door te zeggen dat tijdens een visiedag haar kritiek over de organisatie daarvan van een hele onaardige plek in haarzelf kwam. “Alhoewel ik op veel punten gelijk had en dat ook bevestigd kreeg van collega’s kwam mijn toon en de manier waarop ik mijn kritiek uitte niet vanuit mijn beste zelf. Daardoor hield ik een naar gevoel over aan mijn bijdrage aan die dag.”
Hoe creëer je meer ruimte voor impact?
Dit begint bij het veranderen van perspectief. Dat is niet altijd gelijk zo eenvoudig maar met enige oefening wordt het vaak zelfs een leuk spel met jezelf. Graag deel ik met je welke stappen je doorloopt om daaraan te werken.
Bewustwording
In eerste instantie merk je vaak achteraf dat er iets gebeurt is dat blijft hangen. Fysiek veranderen er dingen in je lijf. Merk je dat je een ‘naar’ gevoel hebt, stel jezelf dan de volgende vragen:
- Welke sensaties voel ik precies?
Ga eens na op welk moment je iets in je lijf voelde veranderen. Wat veranderde er: in je ademhaling, temperatuur, spanning, beweging? Fronste je je wenkbrauwen, klemde je je kaken, kreeg je het warm of juist koude hangen, kreeg je een knoop in je maag. - Welke emotie voert de boventoon?
Niet altijd makkelijk, maar kijk eens of je aan jezelf kan beschrijven wat je ervaart. Voel je je boos, teleurgesteld, gekwetst of aangevallen?
De eerste fase voor perspectiefverandering is dus ervaren dat iets je energie of hoe je je voelt op een negatieve manier beïnvloedt.
Reactie
Na de fysieke sensaties die ontstaan reageer je op de situatie vanuit een voor jou vaak standaard patroon. De fysieke sensaties en je reactie volgen elkaar snel op. Ga na hoe je acteerde. Veelal zal je merken dat je reactie niet vanuit een open en ontspannen plek kwam. Je reageerde dus niet vanuit je ‘beste zelf’. Door bewust te worden wat je deed kan je nagaan of je deze reactie vaker laat zien en in welke situaties dat dan is.
Ik word meestal getriggerd in situaties waarin of mijn goede intenties in twijfel worden getrokken of ik bang ben door de mand te vallen en het niet goed genoeg te doen. In die situaties reageer ik door er of direct bovenop te zitten of mezelf snel terug te trekken. Elke keer dat zich zo’n situatie voordoet voel ik een zelfde gevoel omhoog komen. Wat me er aan herinnert dat ik in een automatisch patroon reageer.
Je beste zelf
De volgende vraag is hoe je je het liefst zou willen voelen in de situatie. Wanneer zou je vanuit je beste zelf reageren? Dus in het geval van de manager; hoe zou zij haar kritiek hebben kunnen uiten op zo’n manier dat het een bijdrage had geleverd. In ieder geval aan haar eigen gevoel.
Hoe concreter je kan beschrijven hoe je je zou willen voelen hoe makkelijker het wordt te checken of je vorderingen maakt.
Oefenen
Als je je bewust bent in welke situaties je niet vanuit je beste zelf reageert, ga je ze eerder herkennen.
De kunst wordt nu om te leren centreren ter voorbereiding op een precaire situatie. Of op het moment dat je de signalen in je lichaam voelt opkomen. Daardoor geef je je hersenen de kans om een reactie te kiezen in plaats de naald weer in dezelfde groef te laten lopen (amygdala hijack).
Net als het leren van een nieuwe taal of sport vergt het oefening om je nieuw gedrag eigen te maken. Het gaat erom dat je je nieuwe gedrag gaat verwoorden en belichamen. Je hebt het dan over embodied leiderschap.
Je beste leraar
Doordat je nieuw gedrag uiteindelijk in de lastige situaties wilt toepassen worden je grootste kwelgeesten je beste leraren. Elke interactie die je met ze hebt kan je evalueren hoe ver je bent met oefenen. Lukte het om te acteren in plaats van reageren, wanneer ging je weer naar je hoofd, kon je het gedrag laten zien dat past bij wie jij wilt zijn, waar vloog je de bocht uit?
Alhoewel het principe eenvoudig is, is het helaas geen quick-fix. Maar ben je op zoek naar een gedegen manier om het beste uit jezelf en je samenwerking naar boven te halen dan levert de insteek via het lichaam duurzame veranderingen op.
Wil je ervaren hoe je het kunt toepassen kom dan naar een van de introductietrainingen of de tweedaagse niveau I trainingen.
Karin Karis zet mensen duurzaam in beweging.
Haar insteek: van je hoofd naar je lijf!
Karin is expert op het gebied van embodied leadership. Leren waarbij je lijf de essentie is. Zij gelooft dat leiderschap ontstaat door bewust en actief richting te geven en verantwoordelijkheid te nemen voor de keuzes die jij in je leven maakt.
Door onze houding en manier van bewegen te veranderen,
veranderen we de omgang met onszelf en de mensen om ons heen.