In korte tijd is er veel veranderd. Na 23 jaar werknemerschap heb ik de sprong gewaagd om me helemaal te gaan richten op mijn eigen bedrijf Ki to Change. In mijn hoofd was ik er al een tijdje mee bezig maar het daadwerkelijk nemen van de stap is toch wel even wat anders. Nadat ik de knoop had doorgehakt is het allemaal snel gegaan. En voor ik het wist stond ik opeens op mijn eigen afscheidsfeestje. Tijdens mijn afscheidsspeech gebruikte ik een metafoor die voor mij het proces naar deze stap mooi verbeeld.
Het is het beeld van een hoog plateau met een weids uitzicht.
Een aantal jaar geleden zag ik mezelf daar staan, ergens in de bergen. Het was er mooi en aangenaam, warm en comfortabel. Onder me keek ik uit over een mooi golvend landschap met verschillende tinten groen en bruin. Door de verte en diepte hing er een waas overheen. Genietend van het uitzicht werd het verlangen om te springen, mijn armen uit te slaan en daarover heen te zweven op weg naar het onbekende, steeds groter. Als kind wilde ik ooit deltavliegen, dus daar komt het waarschijnlijk vandaan. De steile afgrond onder me joeg me toch voldoende schrik aan om veilig op mijn vertrouwde plateau te blijven. Hoe wist ik dat ik niet te pletter zou vallen?
Ik liep terug naar het midden om af en toe weer eens naar de rand te lopen en naar beneden te kijken. Steeds meer op zoek naar waar ik nou zou kunnen springen. En langzamerhand werd het steeds duidelijker welke plek dat moest gaan worden. Op die plek weer uitkijkend over het weidse uitzicht kreeg ik steeds meer zekerheid dat ik de kwaliteiten in huis had om het te doen. Maar kon ik al vertrouwen op mijn materiaal? Het krijgen van dat vertrouwen heeft een tijdje geduurd.
En zelfs dan is het lastig om de mooie en comfortabele plek waar je staat achter je te laten en in het diepe te springen. Daarvoor heb je dan net een zetje van buitenaf nodig. Dat zetje heb ik kort geleden gekregen.
Het is zover. De enige manier om je materiaal echt te testen is om de sprong te wagen en je armen te spreiden.
Spannend, ik ga vliegen!
Het komende blog deel ik met je wat mij heeft geholpen om deze stap te zetten. Het gaat om de stip aan de horizon, vertrouwen in het proces en beweging.
Fijne dag!
Karin
Hai Karin!
Ten eerste, ontzettend veel plezier met je fulltime KtC werkzaamheden.
Een uitspraak die in mij op kwam na het lezen van je laatste blog, was (en je kent het uiteraard): ” If it is important to you, you will find a way. If not, you will find an excuse…”
Hoi Jurjen, dank je wel voor je reactie. En inderdaad mooie uitspraak! Kende hem nog niet. Ga zeker mijn weg vinden, geen tijd meer voor excuses…
Ha karin,
Super gefeliciteerd. Ben benieuwd naar je volgende blog.